XXXI
I am lost.
I can't relate. There'no continuance to state.
And when i try to pull me through,a horrid landscape lashes true.
Elevated in reason, to restore,
a kindred spirit's loving lore.
This is the task; to comprehend.
Through live emotion, to ascend;
to what makes man a man:
the harvester of sorrow, bearer of truth,
fearful and loving, eternal youth.
Πόσο όμορφος είναι όλος τούτος ο ορατός κόσμος!
όσο τέλειος στην κάθε του κίνηση αλλά και καθ' εαυτόν!
Αλλά εμείς, που αυτοαποκαλούμαστε οι κυρίαρχοί του,
εμείς,
μισοί από σκόνη, μισοί από ουσία θεϊκή,
όμως ανίκανοι είτε να καταβυθιστούμε
είτε να πετάξουμε ψηλά,
με την μπερδεμένη μας υπόσταση
προκαλούμε σύγχυση στα στοιχεία του,
κι αναπνέουμε την ανάσα της ταπεινότητας και της αλαζονείας,
παλεύοντας με τις ταπεινές μας ανάγκες
και την υψηλή μας θέληση,
μέχρι που η θνητή μας φύση υπερισχύει,
και οι άνθρωποι γίνονται αυτό που δεν ομολογούν
στους ίδιους τους τους εαυτούς,
ούτε το εμπιστεύονται ο ένας στον άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου